de speer

Ik kan redelijk tegen mijn verlies. Als een partij verloren gaat kan ik daar doorgaans goed om slapen. En de volgende dag wordt mijn humeur niet noemenswaard door de opgelopen nul beinvloed. Deze week was dat toch een beetje anders. Ik had dinsdag met zwart  -vond ik- een knappe partij gespeeld tegen 'De Speer' of wel Dzaferspahic van Schaakcombinatie Leeuwarden (Rating: dik in de 1900) . Uiteindelijk belandde bijgaande stelling op het bord. Ik vreesde de achterstand van een pion in het eindspel in het geheel niet. Ik meende dat gezien de lopers van ongelijke kleur ik geen enkel gevaar had te duchten. Die overmoed deed mij de das om. In plaats van zorgvuldig positie te kiezen met koning en loper, doolde ik met beide stukken vrijmoedig over de velden. En uiteindelijk werd mij dat tegen de gewiekste Speer noodlottig. Feitelijk was het heel simpel. In bijgaande stelling had ik Lf6 moeten spelen en vervolgens de loper niet meer van de diagonaal d8-h4 moeten verwijderen. Wit mag rustig mijn laatste pion opsnoepen met zijn koning maar vervolgens zal hij moeten constateren dat hij met zijn beide vrijpionnen onmogelijk gene zijde van het bord kan bereiken ten einde met de alsdan verworven dame de zege binnen te halen. Het lukt gewoon niet de diagonaal d8-h4 over te steken. In het ergste geval offer ik mijn loper tegen beide pionnen. Woensdag toch wel wat aangeslagen. Te meer daar de remise mij zonder twijfel de Auke Bootsmabokaal had opgeleverd. Nu moet die beker tijdens de slotronde nog zwaar worden bevochten. Wel weer wat geleerd overigens en dat is altijd mooi meegenomen. HJD