Dinsdag tijdens de eerste ronde van het nieuwe seizoen kwam ik uit tegen Johan Leeverink, een man die mijn liefde voor een spectaculaiere pot deelt  maar die mij vorig jaar net van het podium stootte en die het snelschaakkampioenschap voor mijn neus wegkaapte. Wraakgevoelens ken ik niet maar de gezonde revangegedachte is mij niet vreemd. Ik kwam voortvarend uit de startblokken en bijgaande stand verscheen op het bord na de veertiende zet van wit. Johan had zojuist h3 gespeeld. De computer die ik raadpleegde gaf ogenblikkelijk -9 aan en dat wil zeggen dat de witte stelling zo goed als dood wordt verklaard. Zwart moet dan natuurlijk nog wel de juiste voortzetting kiezen. Ik faalde jammerlijk en speelde 14. ... gxh3. Weg was in een keer het grote voordeel omdat wit antwoordt met de door Johan snel gevonden reddende zet 15. g2-g4. Had ik 14. ... Ld6 gespeeld dan was de zege slechts een kwestie van tijd geweest. In de analyse die volgde, na het spoedig sluiten van de remise-overeenkomst, bleek dat Johan de voor hem dodelijke loper-zet wel had gezien. Begrijpelijkerwijs was hij dan ook dolblij dat ik op h3 sloeg.

Niet goed voor het zelfvertrouwen, zo'n misser, maar ik zal ermee moeten leren leven. En schaken blijft een mooi spelletje. HJD

klik hier voor naspelen in de browser