Een medisch onvolkomenheidje deed mij vorige week onverwacht in het hospitaal belanden. Een operatieve ingreep bleek noodzakelijk. Na nog een nacht ter observatie in het ziekenhuis verbleven te hebben, mocht ik ’s anderendaags gelukkig al weer naar huis om aldaar verder op te knappen. Het herstel vordert gelukkig gestaag en over niet al te lange tijd hoop ik weer de oude te zijn. Om de tijd te doden blader ik wat door oude notatieboekjes en speel zo nu en dan een partijtje na. Soms stuit je dan op tamelijk verbluffende zetten. In bijgaande stelling voer ik de regie over de witte stukken. Ik ben aan zet en kom tot het toch wel opmerkelijke Th1-h7!!. Ik geef een volle toren weg. Zo dacht ook mijn tegenstander en kordaat speelde hij Kg8xh7. Ik had echter net iets dieper nagedacht: Dc4xf7. Oei, dacht mijn tegenstander, een aanval op g7. Le7-f8 gaat niet want dat kost een dame, dus de pion op g7 maar dekken door Te8-g8. Helaas voor hem volgde nu Tg6-h6 mat. In plaats van de toren met de koning te slaan had zwart beter Lf8 kunnen spelen. De toren moet dan de terugtocht blazen. Maar omdat wit al een stuk voorstaat is het winnen van de partij slechts een kwestie van tijd. Ik merk dat het schrijven van ‘een stukje’ een heilzaam effect op mij heeft. Wellicht kom ik deze zomer nog een paar keer terug met een korte bijdrage. HJD