Geheel onverwachte kwam het niet, het bericht van overlijden van Siep H. Postma op Kerstavond 2016. Immers, het was bekend dat zijn gezondheid broos was en dat de jaren begonnen te tellen. Maar verdrietig stemt het zeker. Een schaker in hart en nieren ging heen. Iemand die als geen ander ons wereldje kende, die onze hebbelijkheden wist te waarderen als we euforisch reageerden na een gewonnen partij en iemand die op beminnelijke wijze onze onhebbelijkheden wist te relativeren wanneer we ons teleurgesteld toonden na een verloren partij. Siep was naast echtgenoot, vader, leraar en amateur-musicus vooral schaker. Heel erg veel schaker. Meervoudig Fries kampioen, decennia lang kundig en enthousiasmerend FSB-bestuurder, maar bovenal schaakpublicist. Tot het laatst zijner dagen. Begin deze maand verscheen zijn laatste boekje “Na/spelende leren”. Ik las het met genoegen onderweg naar een kerstmarkt in Duitsland. ' Wat hast te laitsjen?', vroegen mijn reisgenoten af en toe. Siep had als geen ander veel humor. Als hij schreef, maar ook als hij sprak. Zijn productie was enorm. Tientallen titels deed hij het licht zien. Actuele boeken maar ook prachtige boeken waarin de schaakgeschiedenis werd belicht. Wat had hij een creativiteit en wat een doorzettingsvermogen moest hij aan de dag leggen bij het vinden van uitgevers! En wat moeten de teleurstellingen en ergernissen af en toe groot zijn geweest over het broddelwerk dat werd geleverd. Alleen het korte voorwoord van zijn laatste boekje bevat twee afzichtelijke drukfouten.

Zonder enige twijfel zal Siebren H. Postma als mens zijn schaduwkanten gehad hebben. Hij verstond evenwel de kunst die voor mij volstrekt verborgen te houden. En zo komt het dat hij in mijn herinnering voortleeft als: hartelijk, vriendelijk, gastvrij, erudiet, welbespraakt, blijmoedig en bovenal humorvol. Het Friese en vaderlandse schaakleven zou in diepe treurnis moeten wegzinken, ware het niet dat Siep ons dat zonder twijfel in bloemrijke bewoordingen ten stelligste zou ontraden, ons wijzend op het feit dat de zon opkomt en ondergaat in een ritme dat blijft bekoren. HJD