Onno van Dijk +

Hij had zich aangemeld voor ons jubileumfeest, dit jaar januari. Maar wegens ziekte moest hij op het laatste moment afzeggen. Vandaag was er het bericht van zijn overlijden. Onno van Dijk is niet meer. Een erelid van Westergoo is heengegaan op te jonge leeftijd. Hij werd slechts 62 jaar.

Het was de zuivelschool die Onno van Dijk – eind jaren zeventig begin jaren tachtig- naar Bolsward bracht. Een prachtige baan aan een opleidingsinstituut met een klinkende naam in den lande! Hij heeft mij wel eens verteld dat hij het de eerste weken zwaar had in het hoge noorden. Vooral  aan de almaar waaiende wind hadden hij en zijn echtgenote erg moeten wennen. Het kan verkeren want spoedig na het ontdekken van de zeilsport werd diezelfde wind een bondgenoot.  Met zijn zeewaardige jacht bevoer hij de vele zoete en zoute wateren die ons omringen.

Ik weet niet meer precies wanneer het begon, maar op zeker moment werd de zuivelschool voor Westergoo een leverancier van nieuwe leden. Frans Smit, Wim Lecluse, Kalkdijk, Piëst, het zijn zo maar wat zuivelschool-namen die voorbij  komen en  Onno van Dijk voegde zich in dat rijtje.  Trouw speelde hij wekelijks zijn partijtje en ieder jaar verbeterden zijn prestaties. Toen Guus Reintjes in de eerste helft van de tachtiger jaren terugkeerde naar het zuiden des lands,  raakte Westergoo zijn penningmeester kwijt. Voorzitter  Klaas Visser vond Onno van Dijk bereid om de belangrijke bestuurspost over te nemen. Met grote accuratesse beheerde hij jaren aaneen de clubkas. Hij bleef dat doen toen op zeker moment bij hem een ernstige ziekte werd geconstateerd. Gelukkig wist hij de ziekte te overwinnen en er weer helemaal bovenop te komen. 

Halverwege de  jaren negentig kwam echter toch een eind aan de relatie Westergoo-Van Dijk. Dankzij het Wiegeliaanse herenakkoord raakte Bolsward zijn zuivelschool kwijt en Westergoo zijn penningmeester.  Altijd als ik het orakel van Ee, Giekerk, Diever en thans Oudega-W  (of SWF) op tv zie moet ik daar aan denken. Het opleidingsinstituut verhuisde naar Leeuwarden en Bolsward onderging een ware braindrain.  Ook de familie Van Dijk verhuisde en koos domicilie in het Leeuwarder Cammingaburen (aan het water met de zeilboot achter huis).  Aanvankelijk leefde de gedachte bij Onno om actief te blijven schaken bij wat inmiddels toch ook wel ‘zijn Westergoo’was geworden.  Maar de fysieke afstand bleek toch te groot. Bovendien werd hij volledig door zijn baan aan het Van Hall-instituut in beslag genomen.  De watertechnologie eiste al zijn aandacht. Lid van Westergoo bleef hij wel want bij zijn afscheid werd hij benoemd tot erelid. Eerdere penningmeesters als Reintjes en Oort gingen hem voor (en Boomsma volgde hem na).

 Over de doden niets dan goeds. Dat geldt wat mij betreft zeker ook voor Onno van Dijk. In de acht jaar dat ik voorzitter was van Westergoo was hij merendeels penningmeester. Gedegen,  verstandig, vriendelijk, blijmoedig. Heel af en toe ontmoetten wij elkaar de laatste jaren en altijd was er van zijn kant belangstelling voor het wel en wee van de club.

Naar ik heb begrepen stak de ziekte die hem eerder er niet onder kreeg, opnieuw de kop op. En deze keer ongenadig. In een week met stormachtig weer werd Onno door de wind meegedreven naar de wateren der rust. Moge daar voor hem vrede zijn.

HJD