Gekke ervaring vanochtend bij de supermarkt. Ik zag een mannetje lopen dat als twee druppels water leek op de schaker Lex Jongsma. Hé dacht ik, maar tegelijkertijd realiseerde ik mij dat het niet waar kon zijn. Lex is immers vorig jaar overleden. Toch zou je zweren dat hij het was. Zelfde lengte, zelfde gedrongen postuur, zelfde manier van voortbewegen, zelfde lichaamstaal. 
Maar nee dus. Slechts herinneringen, maar wel hele plezierige. Wat kon ik altijd genieten van zijn commentaar bij de Corus-toernooien en ook van zijn stukken in de krant. Gelukkig schreef hij niet alleen voor de Telegraaf maar was hij ook productief voor het eveneens reeds ter ziele gegane tijdschrift Matten. Mr. Lex, zijn naam correspondeerde met zijn dagelijks object van studie namelijk de belastingwet, was ook in Fryslân vaak actief. Hij gaf commentaar bij de Haye Kramer zeskamp en hij organiseerde in de jaren tachtig enkele malen het rederij Doeksentoernooi dat zich afspeelde op de veerboot van Harlingen naar Terschelling. Grote schakers als Korschnoi  en Timmen trotseerden de woelige baren van de Waddenzee. Al ergens in de zestiger jaren speelde hij mee in een toernooi in St. Anna- of Jacobiparochie. Hij schreef daarover een schitterend verhaal in het jubileumboek van de schaakclub Lasker. Hij stond bijna letterlijk bol van de anekdotes die zowel mondeling als schriftelijk voortreffelijk kon overbrengen op zijn publiek. Van de nog niet zou oude mannen, de dingen die voorbij gaan en die je te binnenschieten op de vroege ochtend in een supermarkt in een overigens druilerig Italiaans stadje dat nog bezig is te ontwaken.  (HJD)