Door een technische storing kon ik gister mijn trouwe lezers niet bedienen. Als u dit nu wel leest is het gelukt om via een omweg u wel te bereiken. Gelukkig maar. Want een dag niet geschreven is een dag niet geleefd nietwaar? En schrijven moet op de plek waarin mij nu bevind, bijna vanzelf gaan. We verblijven namelijk in een villa aan het Gardameer van waaruit in vroeger dagen de Italiaanse literatuurliefhebber werd bediend. De gastvrije eigenaar van het huis ontving scribenten die hier in alle rust meesterwerken in het Italiaans konden vertalen. Als ik het goed heb begrepen werd hier onder meer ook Goethe's Faust in het Italiaans vertaald. Het huis is toegerust met een biljarttafel stammend uit 1808, maar een schaakbord is nergens te bekennen. Dat verbaast me eigenlijk niet. Hoewel een gangbare opening naar dit land is vernoemd, heerst hier volgens mij niet een echt schaakklimaat. 
Natuurlijk zit in mijn koffer wel een klein schaakbordje. En in mijn gezelschap bevindt zich ook nog een jongeman die door Joe Hania is opgeleid en die ooit deel uit maakte van een jeugdteam dat provinciaal kampioen werd. Angstvallig vermijden wij evenwel de strijd op de vierenzestig velden. Ik omdat ik mijn reputatie niet in de waagschaal wil stellen en hij vermoedelijk in het besef dat hij mij nog moet vragen om de hand van mijn dochter. En die verkwansel ik natuurlijk niet aan de eerste de beste 'schuiver'. (HJD)